Ik herinner het me als de dag van gister. Een fluitketel optillen van de grond in de veronderstelling dat deze vol was. Helaas. Dat bleek niet het geval en door de onverwachte en rare beweging door mijn rug gegaan. Ik lag een paar dagen plat en kon uiteindelijk weer ‘normaal’ lopen. Een paar maanden later ging ik door weer iets kleins door mijn rug. Het bleek een zwakke plek te worden en kon erop wachten tot het noodlot weer toesloeg. Ja hoor, een jaar later was het weer raak alleen bleef ik dit keer last houden en begon de pijn wat zeurderig te worden. Mijn huisarts verwees me door naar het ziekenhuis, waar foto’s werden gemaakt om te kijken hoe ik behandeld kon worden. Ze zouden me opereren aan mijn hernia en zou 2 dagen erna weer naar huis kunnen. Het klonk allemaal zo goed, dus ben ik zonder aarzelen hierop in gegaan. Ik wilde immers van de pijn af want bij elke stap die ik zette voelde ik pijn doorstralen van mijn rug naar mijn benen. Afijn, ik ga onder narcose, wordt geopereerd, vreten er van alles uit en wordt weer wakker in de uitslaapkamer… Het eerste wat ik voelde was hevige pijnen. Goed wat wil je ook, ik ben immers geopereerd en kennelijk hebben ze de hele boel opengehaald. Echter, de pijn ging niet helemaal weg en het zeurderige gevoel bleef. Ik baalde enorm en zocht op fora naar lotgenoten. Het varieerde. Bij de een bleef het weg bij de ander was er alleen een litteken voor in de plaats gekomen maar was er verder niks veranderd. Net als bij mij het geval was. Er verstreken maanden en de pijn werd irritant en dus ondraaglijk. Uiteindelijk ben ik weer naar de huisarts gegaan en wederom doorgestuurd naar het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen werden er weer fotos gemaakt en beoordeeld. Wat bleek? Ze konden niks meer voor me doen. Ik kon mijn oren niet geloven. De operatie was in principe geslaagd maar de pijn zou ik houden “je zal ermee moeten leren leven” werd mij doodleuk verteld. Mijn wereld stortte in. Dat zou betekenen dat ik ook nooit meer zou kunnen hardlopen. Een van de dingen die ik graag deed.

 De oplossing voor mijn hernia

Ik ben naar huis gegaan en heb op internet naar lotgenoten gezocht. Ik voelde me in de steek gelaten door de medische wereld. Het is maar een hernia, ze kunnen we toch wel helpen in een westers en ontwikkeld land als Nederland? Ik kwam op een forum uit en kwam aan de praat met een meneer. Hij vertelde me hetzelfde te hebben gehad en is behalend aan zijn hernia bij Rugkliniek Iprenburg in Veenhuizen. Deze herniakliniek is hierin gespecialiseerd en zouden mijn laatste redmiddel kunnen zijn. Ik ben zo snel als ik kon naar de website gegaan en heb een afspraak gemaakt nadat ik alle stappen had doorlopen (formulier ingevuld, scans opgestuurd etc.). Na een prettig gesprek bleek ik een geschikte kandidaat voor de behandeling en hoefde geen weten te wachten zoals dat het geval was in het ziekenhuis. Ik kon mijn geluk niet op! Via een kleine snee in de zij hebben ze het weggehaald en mocht dezelfde dag weer naar huis. Ik heb zowaar een week later weer hardgelopen! Doordat ik zolang niks heb kunnen doen moet ik dat wel weer opbouwen, maar oh wat ben ik blij en opgelucht. Ik wilde dit verhaal toch nog even met jullie delen. Bedankt Herniakliniek!